Hey You! Climb the highest mountain of Cuba
Door: Matthijs Pontier
Blijf op de hoogte en volg Matthijs
17 Augustus 2013 | Cuba, Bayamo
Na een nogal kort nachtje worden we vlak voordat onze wekker zou moeten gaan wakker gemaakt door de vrouw van onze casa. Ik trek mijn onderbroek aan en loop naar buiten. De taxichauffeur staat al voor de deur om 7.55. Iemand anders rijdt, maar we kunnen gewoon rustig ontbijten en hoeven niet te haasten. Ik waarschuw onze wandelpartners in de andere casa en na het ontbijt bel ik nog even met het contact in Bayamo dat we van Irene hadden gekregen dat we eraan komen.
Tijdens de taxirit verbrandt ik mijn arm behoorlijk, maar verder verloopt de reis voorspoedig. We komen aan bij een aardige man met een baard. Als we vertellen dat we de berg willen bewandelen vertelt hij hoe hij in de jaren '70 hetzelfde heeft gedaan vanaf zeeniveau bij santiago, toen er nog geen paden waren aangelegd. De man heeft zelf geen ruimte voor ons in zijn casa, maar heeft een ander contact voor ons met twee driepersoons kamers voor 18 cuc per kamer. De mensen zijn erg lief en helpen ons goed met alles wat we nodig hebben.
We besluiten in het stadje wat te eten te zoeken en komen al snel de 'hey you man' tegen. Deze zwerver kan een aar woordjes Engels en loopt achter toeristen aan om met zijn superrauwe stem 'hey you' en 'imagine' voor ze te zingen in de hoop er wat geld voor te krijgen. Hij zal de rest van de tijd in dit stadje moeilijk te missen blijken..
We eten wat bij een restaurantje waar je met peso's kunt betalen. Ik eet iets met garnalen en kip en een kaassoepje. Na afloop is er een swingend concert in een kerk waar we naar binnen gaan. Het is grappig voor even, maar na een paar liedjes gaan we toch maar weer door. Bij een peso-winkel kopen we rum en wijn die eigenlijk gemaakt blijkt om mee te koken. De wijn smaakt een beetje kruidig en is eigenlijk best lekker. Een aantal drankjes en ontmoetingen met de hey you man verder gaan we weer naar huis.
De volgende ochtend reizen we naar Santa Domingos. Er wordt een taxi voor ons gebeld die 40 cuc per auto kost. Als we bij onze casa aankomen worden we door de vriendelijke eigenaren warm onthaald met koffie en fruit. We betalen 20 cuc per driepersoonskamer. We lopen wat door het dorpje en vinden een leuk eetplekje waar we een menu krijgen voor 7 cuc pp. We krijgen een zak met fruit op de koop toe als ze denken dat we nog even willen nadenken.
We wandelen nog wat langs de rivier en gaan eten. Het vlees en de vis zijn erg lekker, maar voor de vega's is het wat karig. We moeten apart om ei vragen om er nog een fatsoenlijke maaltijd van te maken. We gaan vroeg slapen om fit te zijn voor de klim van morgen. Zeker omdat Isa zich niet zo lekker voelt.
Isa moet er s nachts vaak uit vanwege maag- en darmproblemen en kan helaas niet meelopen. Ze blijft dus in de casa achter.
Met een taxi worden we de stijlste weg van Cuba opgebracht. De tocht blijkt behoorlijk zwaar. Niet alleen is het een kilometer klimmen door de hitte, maar we gaan ook nog veel op en neer, waardoor het misschien bij elkaar wel anderhalve kilometer klimmen is. De natuur op de met jungle-bos begroeide berg is erg mooi. Als er geen wolken zijn is er onderweg mooi uitzicht. De gids is een erg grappig mannetje. Bij het basecamp na 8km lopen krijgen we lunch: rijst met bonen, gefrituurde banaantjes en thee van kruiden uit de bergen. We krijgen te horen dat we in een tent moeten slapen omdat er een groep luidruchtige cubanen aan komt. Jasper moet helaas afhaken omdat er iets mis is met zijn knie.
De top van de berg is een stuk minder spectaculair dan de tocht zelf. Er staat een lelijk beeld van José Marti en door de begroeiing kan je er verder weinig zien. Vanwege de vele liters zweet die ik elk uur verloor ben ik zonder shirt gaan wandelen. Op de top bij het beeld zelf is geen zon. Gelukkig kan ik een doek van Margo lenen zodat mijn schouders niet verbranden.
De tocht naar het basecamp is erg leuk. Omdat er met name gedaald wordt, en er vrij veel stenen en dergelijke op het pad liggen, zijn er stukken waar je naar beneden kunt rennen door van steen naar steen te dansen.
Als we terugkomen bij het basecamp blijkt de doek over mijn schouders geen overbodige luxe te zijn geweest. Ondanks dat we grotendeels door de schaduw liepen ben ik flink verbrand op mijn bovenlichaam. De luidruchtige groep cubanen schnt niet keer te komen, waardoor we gewoon in de dorm kunnen slapen. Na een paar biertjes en een mojito met 7up in plaats van limoen krijgen we ons avondeten. Er is weer erg lekker vlees, maar ook weer een wat karig maal voor de vega's.
Als we willen gaan slapen blijkt de luidruchtige groep Cubanen het basecamp toch nog te hebben gehaald. Er wordt veel gelachen en geschreeuwd. In onze kamer blijkt wel een lamp te zitten, maar geen knop om deze te bedienen. Deze zit bij de luidruchtige Cubanen.
Rond 4.00 gaan een aantal wekkers af met geluiden als 'vrouwelijke horrorscheeuw' en beginnen de Cubanen opnieuw lawaai te produceren met een soortgelijk volume als een paar uur daarvoor. Margo schreeuwt dat het nu echt te ver gaat, wat voor een paar minuten enig effect lijkt te hebben.
Vanwege een stroomuitval moeten we even wachten op het ontbijt tot het licht is, maar rond 6.30 ontbijten we met kip, jam en broodjes waar je iemand zijn hoofd mee kan inslaan. We zijn met name blij met de koffie.
Het is een lekker stuk wandelen naar de start. 200 meter voor het einde van de tocht zien we nog een grote slang van tussen de een en twee meter groot. Langzaam glijdt hij voor onze ogen van het pad af, de planten in. Onze taxi naar santo domingas lijkt zijn bedenkingen te hebben gehad over ons wandeltempo, want deze komt pas een uur aan nadat onze gids hem via de radio heeft besteld. Omdat wij zelfs eerder aangekomen waren dan onze gids dacht, moeten we anderhalf uur wachten.
Als we in het dorpje aankomen, blijkt Isa ondertussen goed verzorgd te zijn, met geschikt eten en medicijnen. Ze heeft antiparasiet en antibtica gekregen, en kippensoep, rijst en tortilla gegeten. Inmiddels gaat het weer een stuk beter met haar.
In het dorpje weten we een rit terug naar bayamo met een onofficiële taxi te regelen voor 25,-. We komen terug bij onze casa en gaan eens lekker douchen.
We willen gaan eten bij het vegarestaurant, maar hier staat zo'n grote rij, dat dit niet lukt. Als voorafje eten tibor en ik een broodje kroket voor een peso. Daarna vinden we een goedkoop restaurantje waar je met peso's kunt betalen. Er zou elke zaterdag ook een soort festival in de stad moeten zijn met muziek en eten, maar vanwege de regen valt dit een beetje in het water. Ik eet nog wel een broodje beenham op straat, wat ter plekke van een varkenspoot wordt afgesneden.
Tijdens de taxirit verbrandt ik mijn arm behoorlijk, maar verder verloopt de reis voorspoedig. We komen aan bij een aardige man met een baard. Als we vertellen dat we de berg willen bewandelen vertelt hij hoe hij in de jaren '70 hetzelfde heeft gedaan vanaf zeeniveau bij santiago, toen er nog geen paden waren aangelegd. De man heeft zelf geen ruimte voor ons in zijn casa, maar heeft een ander contact voor ons met twee driepersoons kamers voor 18 cuc per kamer. De mensen zijn erg lief en helpen ons goed met alles wat we nodig hebben.
We besluiten in het stadje wat te eten te zoeken en komen al snel de 'hey you man' tegen. Deze zwerver kan een aar woordjes Engels en loopt achter toeristen aan om met zijn superrauwe stem 'hey you' en 'imagine' voor ze te zingen in de hoop er wat geld voor te krijgen. Hij zal de rest van de tijd in dit stadje moeilijk te missen blijken..
We eten wat bij een restaurantje waar je met peso's kunt betalen. Ik eet iets met garnalen en kip en een kaassoepje. Na afloop is er een swingend concert in een kerk waar we naar binnen gaan. Het is grappig voor even, maar na een paar liedjes gaan we toch maar weer door. Bij een peso-winkel kopen we rum en wijn die eigenlijk gemaakt blijkt om mee te koken. De wijn smaakt een beetje kruidig en is eigenlijk best lekker. Een aantal drankjes en ontmoetingen met de hey you man verder gaan we weer naar huis.
De volgende ochtend reizen we naar Santa Domingos. Er wordt een taxi voor ons gebeld die 40 cuc per auto kost. Als we bij onze casa aankomen worden we door de vriendelijke eigenaren warm onthaald met koffie en fruit. We betalen 20 cuc per driepersoonskamer. We lopen wat door het dorpje en vinden een leuk eetplekje waar we een menu krijgen voor 7 cuc pp. We krijgen een zak met fruit op de koop toe als ze denken dat we nog even willen nadenken.
We wandelen nog wat langs de rivier en gaan eten. Het vlees en de vis zijn erg lekker, maar voor de vega's is het wat karig. We moeten apart om ei vragen om er nog een fatsoenlijke maaltijd van te maken. We gaan vroeg slapen om fit te zijn voor de klim van morgen. Zeker omdat Isa zich niet zo lekker voelt.
Isa moet er s nachts vaak uit vanwege maag- en darmproblemen en kan helaas niet meelopen. Ze blijft dus in de casa achter.
Met een taxi worden we de stijlste weg van Cuba opgebracht. De tocht blijkt behoorlijk zwaar. Niet alleen is het een kilometer klimmen door de hitte, maar we gaan ook nog veel op en neer, waardoor het misschien bij elkaar wel anderhalve kilometer klimmen is. De natuur op de met jungle-bos begroeide berg is erg mooi. Als er geen wolken zijn is er onderweg mooi uitzicht. De gids is een erg grappig mannetje. Bij het basecamp na 8km lopen krijgen we lunch: rijst met bonen, gefrituurde banaantjes en thee van kruiden uit de bergen. We krijgen te horen dat we in een tent moeten slapen omdat er een groep luidruchtige cubanen aan komt. Jasper moet helaas afhaken omdat er iets mis is met zijn knie.
De top van de berg is een stuk minder spectaculair dan de tocht zelf. Er staat een lelijk beeld van José Marti en door de begroeiing kan je er verder weinig zien. Vanwege de vele liters zweet die ik elk uur verloor ben ik zonder shirt gaan wandelen. Op de top bij het beeld zelf is geen zon. Gelukkig kan ik een doek van Margo lenen zodat mijn schouders niet verbranden.
De tocht naar het basecamp is erg leuk. Omdat er met name gedaald wordt, en er vrij veel stenen en dergelijke op het pad liggen, zijn er stukken waar je naar beneden kunt rennen door van steen naar steen te dansen.
Als we terugkomen bij het basecamp blijkt de doek over mijn schouders geen overbodige luxe te zijn geweest. Ondanks dat we grotendeels door de schaduw liepen ben ik flink verbrand op mijn bovenlichaam. De luidruchtige groep cubanen schnt niet keer te komen, waardoor we gewoon in de dorm kunnen slapen. Na een paar biertjes en een mojito met 7up in plaats van limoen krijgen we ons avondeten. Er is weer erg lekker vlees, maar ook weer een wat karig maal voor de vega's.
Als we willen gaan slapen blijkt de luidruchtige groep Cubanen het basecamp toch nog te hebben gehaald. Er wordt veel gelachen en geschreeuwd. In onze kamer blijkt wel een lamp te zitten, maar geen knop om deze te bedienen. Deze zit bij de luidruchtige Cubanen.
Rond 4.00 gaan een aantal wekkers af met geluiden als 'vrouwelijke horrorscheeuw' en beginnen de Cubanen opnieuw lawaai te produceren met een soortgelijk volume als een paar uur daarvoor. Margo schreeuwt dat het nu echt te ver gaat, wat voor een paar minuten enig effect lijkt te hebben.
Vanwege een stroomuitval moeten we even wachten op het ontbijt tot het licht is, maar rond 6.30 ontbijten we met kip, jam en broodjes waar je iemand zijn hoofd mee kan inslaan. We zijn met name blij met de koffie.
Het is een lekker stuk wandelen naar de start. 200 meter voor het einde van de tocht zien we nog een grote slang van tussen de een en twee meter groot. Langzaam glijdt hij voor onze ogen van het pad af, de planten in. Onze taxi naar santo domingas lijkt zijn bedenkingen te hebben gehad over ons wandeltempo, want deze komt pas een uur aan nadat onze gids hem via de radio heeft besteld. Omdat wij zelfs eerder aangekomen waren dan onze gids dacht, moeten we anderhalf uur wachten.
Als we in het dorpje aankomen, blijkt Isa ondertussen goed verzorgd te zijn, met geschikt eten en medicijnen. Ze heeft antiparasiet en antibtica gekregen, en kippensoep, rijst en tortilla gegeten. Inmiddels gaat het weer een stuk beter met haar.
In het dorpje weten we een rit terug naar bayamo met een onofficiële taxi te regelen voor 25,-. We komen terug bij onze casa en gaan eens lekker douchen.
We willen gaan eten bij het vegarestaurant, maar hier staat zo'n grote rij, dat dit niet lukt. Als voorafje eten tibor en ik een broodje kroket voor een peso. Daarna vinden we een goedkoop restaurantje waar je met peso's kunt betalen. Er zou elke zaterdag ook een soort festival in de stad moeten zijn met muziek en eten, maar vanwege de regen valt dit een beetje in het water. Ik eet nog wel een broodje beenham op straat, wat ter plekke van een varkenspoot wordt afgesneden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
