Shijiazhuan & Stone Village
Blijf op de hoogte en volg Matthijs
06 Augustus 2012 | China, Shijiazhuang
05-08: Beijing
Als ik aankom in Beijing ben ik behoorlijk moe. We proberen de droger Isa's kleren te laten drogen (echt droog wordt het niet), drinken een Beijing yoghurt drankje, praten nog wat met meisjes die Isa in Beijing heeft ontmoet en gaan vrij vroeg slapen.
06-08: Shijiazhuang
Als we de volgende ochtend vroeg opstaan om de mummie van Mao te bekijken blijkt dat zijn mausoleum net op deze dag gesloten. Isa kruipt nog even in bed en ik stuur nog wat dingen op voor mijn werk waar ik in het vliegtuig nog aan gewerkt had.
Als Isa treinreizen wil gaan reserveren en ik geld ga pinnen, blijkt het ineens al best laat. De pinautomaten eten mijn pasje niet en reserveren lukt niet meer, dus zonder geld en zonder tickets voor de volgende reizen stappen we in de trein naar Shijiazhuang. In de trein. Alle sleepers voor de komende week zitten al vol en het is wat gegoochel met beschikbare plaatsen uitzoen, maar uiteindelijk lukt het ons daar na enige moeite wel om te pinnen en treinkaartjes te kopen.
We gaan op het plein voor het station zitten en proberen uit te vinden hoe we in Stone Village moeten komen, een stenen dorpje ongeveer 35km van Shijiazhuang waar de Yu clan woont. Een jongen met een laptop die naast ons zit vraagt of hij ons kan helpen. Hij schrijft in het Chinees op welke bussen we moeten hebben. Eerst naar het busstation van Shijiazhuang, dan in de bus naar Jinxing en dan met een busje naar Stone Village.
We vinden de bussen vrij soepel. De weg naar Jinxing staat alleen vol met kolentrucks, dus het duurt een tijdje voordat we aankomen en de busjes naar Stone Village gaan inmiddels niet meer, dus we moeten een taxi nemen. We bedingen uiteindelijk een rit voor 65 yuan.
Als we in Stone Village aankomen is het al donker. Onze taxi-chauffeur loopt met ons naar een hotelletje, maar er zouden ook mensen kamers verhuren en voor je koken. Dit lijkt ons een stuk leuker, dus we geven aan dat we dit willen. Het duurt even voordat hij dit snapt, maar uiteindelijk lukt het me hem een nummer te laten bellen van een plek die aangegeven staat in de Lonely Planet.
Daar aangekomen worden we hartelijk ontvangen door het vrouwtje en krijgen we een maaltijd die we bij lange na niet op kunnen eten, met een omelet, vegetarische dumplings, een soort soepje en tomaatjes met suiker.
07-08: Stone Village & Shijiazhuang
Als we de volgende ochtend opstaan worden we opnieuw volgepropt, met een soort rijst-papje, gebakken broodjes en aardappelsliertjes met ui.
Met een volle maag gaan we stone village bekijken. Het vrouwtje loodst ons naar een plek waar we een kaartje moeten kopen voor een soort rondleiding door het dorpje. De vrouw die dit doet kan geen Engels, maar wel deuren open doen van bezienswaardige plekken. Het dorpje is inderdaad helemaal van steen en ziet er erg leuk uit.
Als we weer terugkomen en terug willen gaan reizen naar Shijiazhuang blijkt dat het vrouwtje veel meer geld wil hebben dan we hadden afgesproken. Ik had dit vorige keer in Beijing ook al meegemaakt als een soort oplichterstruc, en Isa terwijl ik in Japan zat ook. Omdat we ons niet op willen lichten, maar ook niet minder willen geven dan zou moeten, geven we maar het maximale bedrag wat ons op basis van wat er in de Lonely Planet stond redelijk lijkt.
Als we op zoek gaan naar het busje naar Jinxing, vinden we mensen die toch al daarheen willen rijden, en ons wel mee willen nemen voor 100 yuan. Uiteindelijk rijden we voor 20 yuan mee. Het vinden van de busjes gaat weer vrij soepel, en we komen al vroeg in Shijiazhuang aan.
Omdat we er achter zijn gekomen dat we door de tijden van de treinen die we uiteindelijk geboekt hebben we nogal kort in Hancheng zijn proberen we kaartjes te ruilen. Dat blijkt nogal een gedoe. Eerst worden de verkeerde kaartjes omgeruild. Daarna kunnen we niet meer ruilen, maar moeten we kaartjes verkopen en weer nieuwe kopen. Omdat het verkeerde kaartje omgeruild was, gaan we nog een keer door dit proces, de tweede keer gelukkig geholpen door iemand die wat Engels kan.
Tijdens het verkennen van Shijiazhuan blijkt het monument op het stationsplein eigenlijk het hoogtepunt van deze industriestad. Verder kijken we wat winkeltjes en eten we wat bij een Koreaans restaurant. Omdat we om 5.30 s ochtends een slaaptrein hebben, besluiten we het nachtleven van Shijiazhuang te gaan verkennen. We vinden geen bar, maar op een avondmarktje ontstaat een soort plek waar aan tafeltjes gedronken wordt en snacks gegeten worden. Iedereen wil graag met ons praten, voor zover dat kan in het Chinees van hun en het Engels van ons.
Als dit tegen 22.00 leeg begint te lopen, vinden we een vergelijkbaar plekje naast een karaoke-tent. De jongens die een tafeltje verder zitten willen weer erg graag met ons praten. Een van hen heeft een vertaalprogramma op zijn telefoon. Hij maakt constant verontschuldigingen dat hij geen Engels kan, waarop we zeggen dat het nog altijd beter is dan ons Chinees. Hij laat ook steeds weten hoe geweldig hij het vindt om met ons te praten. Ik vraag hem of bij een 'disco club' weet, en hij laat me iets zien maar zegt er bij dat de drankjes wel erg duur zijn. Na een uurtje gaat iedereen van de groep weg, behalve hij en een kotsende jongen. Nadat hij hem op weg naar huis heeft geholpen blijft hij nog een kwartiertje zitten. Hij wil ons 'helpen met de rekening', wat er op neer blijkt de kopen dat hij onze hele rekening betaalt (11 yuan, iets meer dan een euro dus, maar toch..).
Omdat er in het bier maar 3% zit kopen we nog een klein flesje drank met een mixer en wat zoutjes bij de Chinese versie 24-uurs 711, en als we dit op hebben gaan we naar de club met de dure drankjes. De club is echt super-fout. Het is ingericht als allemaal groepjes waar je binnen je groepje kan zitten en wat ruimte hebt om te dansen. Er zijn niet zoveel mensen, maar een groepje vlak naast ons gaat flink uit hun dak. Na een tijdje komen ze ons allemaal cadeautjes brengen (snoepjes, meloensap en een melkdrankje). Als ze naar huis gaan willen ze heel graag ons nummer hebben, dus we geven ons Chinese nummer maar. Rond een uurtje of 4.00 halen we wat ontbijt bij dezelfde 711 en gaan we terug naar het station.
Als ik aankom in Beijing ben ik behoorlijk moe. We proberen de droger Isa's kleren te laten drogen (echt droog wordt het niet), drinken een Beijing yoghurt drankje, praten nog wat met meisjes die Isa in Beijing heeft ontmoet en gaan vrij vroeg slapen.
06-08: Shijiazhuang
Als we de volgende ochtend vroeg opstaan om de mummie van Mao te bekijken blijkt dat zijn mausoleum net op deze dag gesloten. Isa kruipt nog even in bed en ik stuur nog wat dingen op voor mijn werk waar ik in het vliegtuig nog aan gewerkt had.
Als Isa treinreizen wil gaan reserveren en ik geld ga pinnen, blijkt het ineens al best laat. De pinautomaten eten mijn pasje niet en reserveren lukt niet meer, dus zonder geld en zonder tickets voor de volgende reizen stappen we in de trein naar Shijiazhuang. In de trein. Alle sleepers voor de komende week zitten al vol en het is wat gegoochel met beschikbare plaatsen uitzoen, maar uiteindelijk lukt het ons daar na enige moeite wel om te pinnen en treinkaartjes te kopen.
We gaan op het plein voor het station zitten en proberen uit te vinden hoe we in Stone Village moeten komen, een stenen dorpje ongeveer 35km van Shijiazhuang waar de Yu clan woont. Een jongen met een laptop die naast ons zit vraagt of hij ons kan helpen. Hij schrijft in het Chinees op welke bussen we moeten hebben. Eerst naar het busstation van Shijiazhuang, dan in de bus naar Jinxing en dan met een busje naar Stone Village.
We vinden de bussen vrij soepel. De weg naar Jinxing staat alleen vol met kolentrucks, dus het duurt een tijdje voordat we aankomen en de busjes naar Stone Village gaan inmiddels niet meer, dus we moeten een taxi nemen. We bedingen uiteindelijk een rit voor 65 yuan.
Als we in Stone Village aankomen is het al donker. Onze taxi-chauffeur loopt met ons naar een hotelletje, maar er zouden ook mensen kamers verhuren en voor je koken. Dit lijkt ons een stuk leuker, dus we geven aan dat we dit willen. Het duurt even voordat hij dit snapt, maar uiteindelijk lukt het me hem een nummer te laten bellen van een plek die aangegeven staat in de Lonely Planet.
Daar aangekomen worden we hartelijk ontvangen door het vrouwtje en krijgen we een maaltijd die we bij lange na niet op kunnen eten, met een omelet, vegetarische dumplings, een soort soepje en tomaatjes met suiker.
07-08: Stone Village & Shijiazhuang
Als we de volgende ochtend opstaan worden we opnieuw volgepropt, met een soort rijst-papje, gebakken broodjes en aardappelsliertjes met ui.
Met een volle maag gaan we stone village bekijken. Het vrouwtje loodst ons naar een plek waar we een kaartje moeten kopen voor een soort rondleiding door het dorpje. De vrouw die dit doet kan geen Engels, maar wel deuren open doen van bezienswaardige plekken. Het dorpje is inderdaad helemaal van steen en ziet er erg leuk uit.
Als we weer terugkomen en terug willen gaan reizen naar Shijiazhuang blijkt dat het vrouwtje veel meer geld wil hebben dan we hadden afgesproken. Ik had dit vorige keer in Beijing ook al meegemaakt als een soort oplichterstruc, en Isa terwijl ik in Japan zat ook. Omdat we ons niet op willen lichten, maar ook niet minder willen geven dan zou moeten, geven we maar het maximale bedrag wat ons op basis van wat er in de Lonely Planet stond redelijk lijkt.
Als we op zoek gaan naar het busje naar Jinxing, vinden we mensen die toch al daarheen willen rijden, en ons wel mee willen nemen voor 100 yuan. Uiteindelijk rijden we voor 20 yuan mee. Het vinden van de busjes gaat weer vrij soepel, en we komen al vroeg in Shijiazhuang aan.
Omdat we er achter zijn gekomen dat we door de tijden van de treinen die we uiteindelijk geboekt hebben we nogal kort in Hancheng zijn proberen we kaartjes te ruilen. Dat blijkt nogal een gedoe. Eerst worden de verkeerde kaartjes omgeruild. Daarna kunnen we niet meer ruilen, maar moeten we kaartjes verkopen en weer nieuwe kopen. Omdat het verkeerde kaartje omgeruild was, gaan we nog een keer door dit proces, de tweede keer gelukkig geholpen door iemand die wat Engels kan.
Tijdens het verkennen van Shijiazhuan blijkt het monument op het stationsplein eigenlijk het hoogtepunt van deze industriestad. Verder kijken we wat winkeltjes en eten we wat bij een Koreaans restaurant. Omdat we om 5.30 s ochtends een slaaptrein hebben, besluiten we het nachtleven van Shijiazhuang te gaan verkennen. We vinden geen bar, maar op een avondmarktje ontstaat een soort plek waar aan tafeltjes gedronken wordt en snacks gegeten worden. Iedereen wil graag met ons praten, voor zover dat kan in het Chinees van hun en het Engels van ons.
Als dit tegen 22.00 leeg begint te lopen, vinden we een vergelijkbaar plekje naast een karaoke-tent. De jongens die een tafeltje verder zitten willen weer erg graag met ons praten. Een van hen heeft een vertaalprogramma op zijn telefoon. Hij maakt constant verontschuldigingen dat hij geen Engels kan, waarop we zeggen dat het nog altijd beter is dan ons Chinees. Hij laat ook steeds weten hoe geweldig hij het vindt om met ons te praten. Ik vraag hem of bij een 'disco club' weet, en hij laat me iets zien maar zegt er bij dat de drankjes wel erg duur zijn. Na een uurtje gaat iedereen van de groep weg, behalve hij en een kotsende jongen. Nadat hij hem op weg naar huis heeft geholpen blijft hij nog een kwartiertje zitten. Hij wil ons 'helpen met de rekening', wat er op neer blijkt de kopen dat hij onze hele rekening betaalt (11 yuan, iets meer dan een euro dus, maar toch..).
Omdat er in het bier maar 3% zit kopen we nog een klein flesje drank met een mixer en wat zoutjes bij de Chinese versie 24-uurs 711, en als we dit op hebben gaan we naar de club met de dure drankjes. De club is echt super-fout. Het is ingericht als allemaal groepjes waar je binnen je groepje kan zitten en wat ruimte hebt om te dansen. Er zijn niet zoveel mensen, maar een groepje vlak naast ons gaat flink uit hun dak. Na een tijdje komen ze ons allemaal cadeautjes brengen (snoepjes, meloensap en een melkdrankje). Als ze naar huis gaan willen ze heel graag ons nummer hebben, dus we geven ons Chinese nummer maar. Rond een uurtje of 4.00 halen we wat ontbijt bij dezelfde 711 en gaan we terug naar het station.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
