Wuhan

Wuhan 26.8
Na wat communicatieproblemen weet Scott ons te vinden bij het busstation. Hij heeft een erg hip zelfgemaakt shirt aan en blijkt een erg aardige jongen. Nadat we onze tassen bij Scott thuis in Hankou hebben gedropt (het gedeelte van de stad waar Scott woont) spreken we af met een vriendin van hem: Yekaterina, een Chinees meisje We gaan met zijn vieren naar een street-BBQ. Yekaterina bestelt stinky tofu, ondanks dat Scott de smaak de geur niet waard vind. De gesprekken tussen Yekaterina zijn erg grappig om te zien. Van de woorden verstaan we weinig, maar de intonatie en de gezichtsuitdrukkingen maken veel duidelijk.
Nadat we bij Scott thuis een globaal plan hebben gemaakt wat we de volgende dag willen doen en een korte chill-sessie gaan we lekker slapen.

27.8 Wuhan
We slapen lekker uit en ontbijten met wortels, appels en echte koffie en massala-chai. Ondertussen zoeken we nog even naar een couchsurfing-host in Shanghai.
We besluiten richting een tempel te lopen. Onderweg kopen we een zoete gefrituurde sesam-deegbal en lopen we langs de wholesale market. Als het gaat regenen biedt een underground winkelcentrum uitkomst. De tempel is wel aardig, met een schilpaddenvijver, wat buddha-beelden, een tuintje en gangen vol met goudgekleurde beelden in kasten aan de zijkant.
Door hutong-achtige straatjes lopen we richting de brug naar Wuchang, een ander gedeelte van de stad. Onderweg lunchen we bij een plekje waar in grote pannen bakjes met gerechtjes staan. We eten rijst, aardappeltjes in een sausje, groenten, een kopje soep met een heel kuikentje erin en een soepje van ingewandjes.
De rivier die de delen van de stad scheidt is gigantisch. De tocht over de brug is mooi, maar zo lang dat het wel weer tijd is om een eetplek te zoeken als we aan de overkant aankomen. We gaan naar de een Snack Street, waar je bij allerlei verschillende kleine kraampjes eten kan kopen. Ik eet een gerecht met een soort dikke platte noodles en Isa een soort rijst-lasagne. Op de terugweg proeven we nog een gek zwart ding wat je moet openbijten en iets wits uit eten en kastanjes. Allebei niet echt een succes.
Als we weer thuiskomen is Scott nog aan het werk. Ik steek de sleutel in het slot van de deur, draai eraan en krak de sleutel breekt af in het slot. Hoe komen we nu met onze spullen bij het treinstation? We willen Scott bellen, maar er zit geen tegoed meer op onze telefoon. Isa moet weg voor een pindakaas-sessie die waarschijnlijk door de BBQ de vorige avond is veroorzaakt, alhoewel ik precies hetzelfde heb gegeten maar nergens last van heb. Na nog wat worstelen met het afgebroken stompje sleutel in het slot in de hoop dat het opent besluit ik op het raam van de buurman te kloppen. Hier brandt namelijk licht en ik zie dat hij ook van de poort gebruik maakt waarin de sleutel is afgebroken. Na een minuutje of tien waarin ik steeds harder klop komt hij naar buiten. Ik weet hem duidelijk te maken dat ik de sleutel in het slot heb afgebroken en hij doet de poort voor me open. De andere twee sloten gaan gelukkig wel soepel open. Nadat we Scott een berichtje hebben gestuurd wat er aan de hand is, zodat hij hopelijk zonder al te veel problemen zelf binnen kan komen, gaan we naar de trein.